Ook dit jaar zijn we weer op reis gegaan, het was al gauw bekend dat we in het weekend van 1 en 2 oktober zouden gaan, maar waar heen?
Het eerste plan was een verrassingstocht, maar dit plan werd losgelaten doen men ontdekte dat in dat weekend het 125 jarige bestaan van de Mansfelder Bergwerksbahn gevierd werd. Na kort overleg werd besloten om hier heen te gaan. Hieronder volgt een kort verslag:

Zaterdag 1 oktober, om half zes ging de wekker, ik had afgesproken om tegen kwart over zeven bij Herman en Ria te zijn. (vanaf Hoogezand in dat ongeveer een uurtje rijden).
Vanaf Veenoord zijn we nadat we nog enige medereizigers opgepikt hebben naar de carpoolplaats in Nieuw Amsterdam gereden. Hier werden we in de diverse auto’s ingedeeld.
Om acht uur vertrokken we richting Duitsland (onnodig te zeggen, maar het had vanaf het moment dat ik wakker werd geregend). Na een sanitaire stop kwamen we tegen 2 uur aan in Klostermansfeld.
Ook hier regende het, gelukkig was er buiten de treinen die buiten opgesteld waren ook diverse modelspoorbanen binnen te bezichtigen (was georganiseerd door ARGEschmalspur ). Ik heb daar dus ook dankbar gebruik van gemaakt. Er waren daar leuke banen te zien, smalspoor in diverse schalen (HO en O), er waren handelaren, ook een bekende: Karl Paskarb. Nadat we hier enige tijd hebben rond gekeken gingen we naar onze overnachtingadres: Jeugdherberg in Meinsdorf

Foto's dag één

Zondag 2 oktober, gelukkig droog, na het ontbijt naar Benndorf vertrokken. Hier was veel te zien, de stoomlocs die hier thuishoorden, je kon op de voetplaat mee rijden van een 41er van de Eisenbahnfreunde Traditionsbahnbetriebswerk Frankfurt (wat ik dus ook gedaan heb, cool!). De Blue Tiger was aanwezig, enz.enz. Om 11.00 uur zijn we met de trein vertrokken naar Hettstedt, waar het Mansfeld Museum is. Hier staat de eerste Duitse stoommachine, deze drijft een pomp aan die water uit de mijn haalt. De rondleider vertelde vol trots dat deze stoommachine ontstaan was door de eerste vorm van bedrijfsspionage voor Duitsland…… Verder waren in het museum nog meerdere dingen te zien zoals een postzegel tentoonstelling, diverse koperen producten, een werkende stoommachine en ander machines. Voor de diehards waren op het terrein ook nog enige locomotieven te zien.

O ja, er waren daar ook lekkere braadworsten te koop en macaroni met goulashsaus. Nadat we met de trein terug zijn gereisd hebben we nog even kunne rondkijken op het terrein voordat we een rondleiding kregen door de MaLoWa Bahnwerkstaat te Benndorf. Hier worden de locomotieven en treinen onderhouden, maar doet men ook onderhoud werkzaamheden voor derden. Er stonden daar enige ex-DDR locomotieven waar nieuwe Carterpiller motoren in werden geplaatst, teven was men bezig met het “restaureren” van enige stoomlocs. Na het eten hebben we nog een avondrit met de stoomtrein gemaakt, dit was tevens het afscheid van dit mooie museum. Hierna naar het Jeugdherberg en slapen.

Foto's dag twee

Maandag 3 oktober, na een goede nachtrust en ontbijt vertrokken we naar…. Tja, dat was een verrassing. Na een auto een auto tocht dwars door de Harzgebergte kwamen we aan in Goslar, daar is de Bergbaumuseum “der Rammelsberg”. We waren nog net op tijd om één rondleiding mee te maken, nadat we ieder een helm hadden gekregen gingen we op stap. We zouden de route van het water volgen. Om het erts uit de mijn te halen, moest het ook verticaal getransporteerd worden. De aandrijving voor deze verplaatsing gebeurde door grote (7 tot 9 meter in doorsnede) waterraderen. Wij zijn dus deze route gevolgd van het water die hiervoor nodig was.

Vrolijk gingen we met de reisleider op stap de mijn in, hier werd het al wat moeilijker. Voor de wat langere mensen onder ons was het niet gek dat we een helm droegen. Dit ging allemaal nog totdat we bij het eerste waterrad aankwamen, deze was maar 7 meter hoog, we moesten via een steile stalen roostertrap naar beneden, heel leuk als je hoogte vrees hebt. Nadat ik dit overleefd had kwamen we, juist bij de volgende, deze was maar 9 meter hoog (knikkende knieën, en zweten…), toen de mijn nog weer een, en ja hoor, steile trap van 101 treden omhoog, zo’n 25 meter. Ik snap nu waarom de Paus altijd de grond kuste, hij had ook hoogtevrees en was blij dat hij weer veilig op vaste grond stond.
Maar toch, ik ben blij dat ik mee ben geweest, het was zeer indrukwekkend. Na deze barre tocht was er nog een korte tijd om wat in het museum rond te kijken, we hadden namelijk nog een afspraak. De tijd om het museum te bekijken is veel te kort, er zijn daar nog veel meer leuke dingen te zien waaronder nog wat mijn lokjes.

Hierna vertrokken we naar Dues om Buchweizenpfannenkuchen te eten, tenminste dat dachten we. Na enige sanitaire stops kwamen we uiteindelijk aan in het Moormuseum in Groß Hesepe waar we lekker gegeten hebben. Waarna zijn we richting Veenoord gegaan, en toen naar huis.

Foto's dag drie

Afsluitend kan ik zeggen dat het een leuke en gezellige reisje is geweest, met een leuke verrassing er bij.

Naar boven